Onder de bomen

3 oktober, rond 21:00 uur
Uiteindelijk hebben we drie nachtjes gestaan op de camping bij Kasane: Kwalape, wat zoveel betekent als thuis. En dat is precies wat we ons hier voelden. Aardig personeel, mooi zwembadje, heerlijk warme douches, Bovendien was het een mooie uitvalsbasis voor een dagje wildspotten lansgs de Chobe-rivier. Eigelijk hadden we door willen rijden naar een camping in het park. Maar die blijken sinds ze geprivatiseerd zijn bijna tien keer zo duur geworden te zijn. En aangezien we in de eerst weken van onze vakantie al een stuk meer uitgegeven dan begroot besluiten we dus maar een nachtje bij te boeken bij Kwalape.

Vanmorgen zijn we daar echter toch echt vertrokken. Het eerste stukje dat we rijden is hetzelfde als het laatste stukje van gisterenmiddag, maar dan andersom. Over het asfalt van de transit-route dwars door het noordelijke deel van het park. We rijden snel en verwachten hier eigenlijk weinig tot niets te zien. Des te groter de verbazing toen aan de bosrand een grote groep wilde Afrikaanse honden zagen. Volgens de reisgids leven deze beesten in groepen tot wel zestig stuks. Zoveel zien we er niet. Maar een stuk of twintig zijn er zeker.

Wat we zien Als we na de transit road afslaan naar Savuti verschilt sterk van wat we in Zambia gezien hebben: minder lemen hutjes, meer stenen huisjes, Beter asfalt. Nette trottoirs en bushaltes, Meer verkeersborden (pas op overstekende olifanten!). En zelfs enkele officièle picknickplaatsen. Dat is voor het eerst in Afrika. We stoppen niet. Picknicken doen we later wel in het park!

Even verderop houdt het asfalt op en verandert de weg in een zacht zandpad. Het spoor is zo diep dat ik het stuur amper vast hoef te houden als ons grote gele monster zich een weg baant over de glooiende heuvels. De bossen aan weerszijden ogen kaal, bijna dood. We zien nauwelijks beesten. Op – wederom- een paar wilde Afrikaanse honden na. En wij maar denken dat die beesten zich zelden of nooit laten zien! Mooi niet dus. Wij zien hen, en zij zien ons. En het lijkt er op dat ze net zo verbaasd zijn als wij. Als we aan komen rijden staan ze op en kijken nerveus om zich heen. Maar als we de motor uitzetten gaan ze even zo goed weer liggen. Het is ook veel te warm om je druk te maken.

En warm bleef het de hele dag. Heet zeg maar gerust. Veel van de dieren die we vandaag en gisteren gezien hebben stonden of lagen in de schaduw. Vanmiddag zaten zelfs alle vogeltjes op een tak onder het bladerdek. En veel dieren hebben we sowieso niet gezien. Alleen nabij Savuti campsite, bij de rivier hebben we wel veel gezien: badderende olifanten, veel impala’s en kudu’s, één wildebeast, een klein soort hertje dat lijkt op de dikdik’s die we kennen uit Kenia (maar die zijn altijd met zijn tweetjes terwijl deze alleen was) .

Ook de rivier waar we nu vlakbij zitten bruist van het leven. Ook nu, tegen negen uur ’s avonds. Ik zie niets, maar terwijl ik dit zit te typen hoor ik op de achtergrond een nijlpaard een pad nemen. Ook de olifant die net langs kwam was niet echt stil. En naar we vandaag van andere overlanders begrepen lopen er ook wel eens hyena’s rond op deze public campsite. We zullen zien….

4 oktober, 8:00 uur
Als er vanacht al beesten geweest zijn hebben wij ze niet gehoord. We hebben heerlijk geslapen. Enige ‘onverwachte bezoeker’ gisterenavond was iemand van de community campsite. Reserveren van een plekje kon n Maun, maar als e net als wij vanuit Savuti komt is het niet echt logisch om daar eerst naartoe te rijden. Drie uur heen, drie uur terug. Dus besloten we de gok maar te wagen. Hoe groot is de kans dat men hier – de middle of nowhere - komt controleren. Groot genoeg dus. Maar zoals eigenlijk overal in Afrika kregen we ook nu geen boete.Alsnog betalen voor de campisite is genoeg. Geen probleem. 140 Pula per persoon, zo´n 14 euro. Best een hoop geld voor alleen een paar grasveldjes in het bos (geenwater, toilet, of douche). Maar wel heerlijk ruim opgezet en lekker rusig, ook al zijn er verschillende andere overlanders.