Alweer internet

Alweer internet?

Inderdaad. Alweer internet. Dit keer zijn we neergestreken bij een motel in Polen. Maar daarover later meer…
Als we niet iets te melden hadden, dan hadden we ook niet nu al een update geplaatst. Maar iets te melden hebben we zeker: na onze eerste autopech hebben we inmiddels ook al een bezoek gebracht aan de plaatselijke smid namelijk. De door Bjorn vakkundig vermaakte zwengel om de daktent open en dicht te draaien bleek toch iets minder degelijk dan gedacht. Het laswerk was prima, maar de spijker was niet opgewassen tegen zijn taak. Omdat ook de ‘originele’ zwengel tekenen van slijtage vertoonde zijn we dus maar gestopt bij het eerste bord ‘schmiede’ dat we tegen kwamen. Op nog geen kilometer van de camping. De smid bleek net weg, maar een behulpzame buurman wist nog wel een andere in de buurt. Die maakte graag tijd voor ons. Een klein uurtje later en 10 euro armer, maar wel een mooie nieuwe zwengel rijker vertrokken we alsnog richting Polen.

Ook in Polen hebben we al het een en ander meegemaakt. Zo zochten we een camping in Auschwitz. De optie om te overnachten op de parkeerplaats bij het museum/kamp trok ons niet zo, ook al mag het wel. Maar we hadden ook een bordje camping gezien in het dorp. Dat bleek naar een soort jeugdherberg te leiden. Kamperen was hier echter niet mogelijk. En een kamer was niet meer beschikbaar. Maar even verderop was wel een camping, vertelde de receptioniste. “Zitten we hier wel goed?”, vroegen we ons af toen we een soort opijlaan opreden. “Dit lijkt meer op een klooster”. Dat dit inderdaad zo was bleek toen er een non open deed toen we aanbelden. “De camping is om de hoek”, vertelde zij ons in zeer redelijk Engels. Best opvallend in een land als Polen, waar ‘ gewone’ mensen weinig tot geen Engels spreken. De camping bleek een mooi groen grasveldje naast het bij het klooster behorende conferentiecentrum. Hoewel de camping eigenlijk nog dicht was, mochten we er wel staan. En gebruik van toiltet, bar, etc. in het centrum was geen probleem. En ook nog koekjes bij de thee. Wat wil een mens nog meer?!

Vandaag hebben we het voormalig concentratie- en vernietingskamp Auschwitz bezocht. Eigenlijk zijn het drie kampen. Naast Auschwitz I is er ook Auschwitz II Birkenau en Monowitz. Wij hebben vandaag alleen I en II gezien. En dat is om eerlijk te zijn wel even genoeg. Jemig, wat is dat groot en indrukwekkend zeg. Onbeschrijflijk als je met eigen ogen ziet hoe deze kampen, deze vernietigingsfabrieken, opgezet zijn. De stenen gebouwen in kamp I staan nog allemaal overeind. In kamp II stonden voornamelijk houten barakken. Die zijn allemaal in brand gestoken toen de Duitsers de aftocht bliezen. Een paar zijn herbouwd. Van de rest staan slechts nog de fundamenten en schoorstenen. Samen met de omheiningen maken deze duidelijk dat sprake was van een enorm terrein. Ruim 1 bij 2 kilometer! Ooit werden hier 5000 mensen per dag vermoord! Gruwelijk.

Gelukkig heeft Polen ook aardige kanten. Na ons bezoek aan Auschwitz zijn we naar Wielyncka gereden. Op aanraden van Antoon willen we hier morgen de zoutmijnen bezoeken. Ook hier was een camping moeilijk te vinden. Maar aan wie kun je zoiets beter vragen dan aan de politie? We stonden toch voor het bureau. Alleen bleek er nieumand Engels te spreken daar. Nou ja, een van de agenten had inmiddels welgeteld vier lessen gehad. Bovendien ging hij er min of meer vanuit dat wij vloeiend Pools spraken. Hij ratelde maar door. Maar uiteindelijk was het duidelijk. Als we even zouden wachten dan zouden een paar agenten ons de weg wijzen. En zo reden we een minuut of vijf later met een persoonlijke escorte naar de camping een paar kilometer verderop. Ook deze bleek nog dicht. Maar met een beetje bijbetaling konden we er wel terecht. Douchen (en internetten) kunnen we in een van de kamer van het motel. Slapen en koken doen we op de camping. Prima geregeld toch?!

Morgen naar de zoutmijn en daarna door naar camping ‘ het boerenhof’ in Slowakije. Inderdaad, gerund door Nederlanders ;-)