Drie dagen Istanbul

Een hotel midden in Sultanahmet, de oude stad, op een steenworp afstand van de grote toeristische trekpleisters als de Aya Sophia, de blauwe moskee en de grote bazaar. Een perfecte uitvalsbasis voor drie dagen Istanbul. Maar om er te komen… Met ons grote gele gevaarte hebben we ons een weg gezocht langs overvolle kruispunten en door smalle straatjes. Leve de GPS die ons netjes tot voor de deur bracht! Op straat naast gewone auto´s vooral veel taxi´s, handkarren en voetgangers. Alles dwars door elkaar en verre van netjes. Maar als je net zo doet als de Turken zelf – een beetje duwen en wringen en vooral niet bang zijn – dan gaat het eigenlijk best goed.
En dan parkeren. Het hotel (Aquarium) hadden we uitgezocht omdat het beschikte over een eigen parkeerplaats. Nou ja, een paar plaatsjes in het straatje naast het hotel. Achteruit en bergop inparkeren in zo’n smal straatje met allemaal paaltjes langs de zijkant valt niet mee met een auto waarvan de achterramen dichtgeplakt zijn. Na een paar pogingen kon het mannetje van het hotel het niet meer aanzien en is zelf achter het stuur gekropen. Wij hielden ons hart vast, maar hij heeft hem keurig, rustig en beheerst, geparkeerd.

De dagen daarna hebben we de auto lekker laten staan. Naar Beyoglu, het westerse deel van de stad aan de overkant van de Gouden Hoorn, hebben we de tram gepakt. De rest was prima te voet te bereiken. Het Topkapi paleis en de Egyptische bazaar met de vele heerlijk ruikende kruidenwinkeltjes bijvoorbeeld. Of lekker slenteren langs de kleine winkeltjes in de grote bazaar. Met op zijn tijd een mierzoete apple tea was het prima toeven hier.

Veel Turks hebben we niet geleerd. Alleen [tesjekuur-eedrim] eigenlijk: dank u wel. Of, zoals eenober het uitlegde, tea sugar and dream, maar dan heel snel achter elkaar.

Gistererenmddag hebben in een park bij het oude aquaduct heerlijk in het zonnetje een boekje zitten lezen en gekeken naar de mensen om ons heen. Afgezien van twee schoenenpoetsers (waarvan er een best vervelend was) was het er heerlijk rustig, ook al was het midden in de stad. Ook dat is Istanbul.

Als afsluiting hebben we gisterenavond lekker zitten ‘loungen’ op dikke kussens met thee, bier en een waterpijp in een die middag ontdekt gezellig straatje op een goede vijf minuten lopen van het hotel. Met een dekentje om je warm te houden was het er heerlijk.

Na een laatste bezoek aan de Basilica Cistern, een ondergrondse wateropslag uit een ver veleden (een aanrader!) zitten we nu in de lobby van het hotel dit reisverslag te schrijven. Als Joost zijn shirt terug is van de wasserij (gisteren hebben we daar de was laten doen, maar die vlekken zaten er echt nog niet in!) vertrekken we. Want als we hier langer blijven hangen dan halen we Zuid/Afrika niet. Istanbul is namelijk best een dure stad. Duurder dan Joost zich herinnerde van zijn bezoek aan de stad 14 jaar geleden. En duurder ook dan onze Lonely Planet aangaf. Dat is een uitgave van 2002, maar toch. De meeste prijzen zijn inmiddels verdubbeld.
Tot gisterenochtend dachten we dat Ankara de volgende stop zou worden. Gisteren werd echter duidelijk dat de Soedanese ambassade in Nederland nog geen toestemming heeft gekregen vanuit Khartoum om ons een visum te verstrekken. Als ze dit wel hadden gehad dan zouden ze deze faxen naar de ambassade in Ankara. Maar helaas, acht weken na aanvraag nog altijd geen toestemming. Hopelijk komt deze binnen een paar weken alsnog binnen en kunnen we ons visum alsnog ophalen in Aman, de hoofdstad van Jordanie. Dat betekent dat we in Turkije via de kust, Pamukkale en Capadocia richting Syrie zullen rijden. Op naar het ‘echte’ Midden Oosten!

Voor degenen die foto's gemaakt hebben van ons uitzwaaifeestje: wij zijn erg benieuwd!!!