Reisdip

Jazeker Koen, we zitten in Dahab! En je hebt alle reden om jaloers te zijn, want wat is dit een heerlijke plek! Hier kan geen enkele strandbestemming tegenop… Tenzij je echt van strand houdt ;-), want echt mooi zandstrand is er hier niet… Wel heerlijk veel terassen, schaduwplekjes, cocktails, goedkoop bier, waterpijp (hier Sheesha genoemd), veel katten en vriendelijke mensen! Veel Kitesurfers hebben we nog niet gezien. Die zitten bij de resorts die verder naar het zuiden liggen. Mensen in dit deel van Dahab lijken toch meer voor het duiken te komen….

Wij kwamen hier vooral om te relaxen… Na drie heerlijke rustige dagen in Wadi Rum waren we wel weer toe aan wat leven in de brouwerij. We hebben toch de gok gewaagd en zijn via de achteruitgang van Wadi Rum naar Aqaba gereden. Bleek uiteindelijk peanuts te zijn, dus gelukkig hebben we ons de omweg bespaard…

In Aqaba hebben we even gerelaxed en gesnorkeld, Joost heeft helaas nog een klein auto-ongelukje gehad, wat niet heel veel voorstelde, maar vooral heel veel (politie)gedoe opleverde. Na twee dagen zijn we er weer vertrokken omdat het zo ontzettend winderig was. In eerste instantie vroeg op woensdagmorgen, om de ferry naar Egypte te halen die om 12.00 zou vertrekken. Bij aankomst bij de ferry bleek dat we verkeerd voorgelicht waren en de ferry om 12 uur middernacht zou vertrekken… Hmmm… balen! Dat betekende dat we nog een zinvolle besteding van die dag moesten zoeken, maar vooral dat we een gebroken nacht zouden hebben. Die zinvolle besteding bleek snel gevonden. We hebben onze auto uitgebreid laten wassen voor 4 euro (incl. het stuur, de binnenkant van de ramen, de versnellingspook etc. ;-)) en zijn daarna nog even bij een ‘mannetje’ langsgeweest die onze campingtafel gefixt heeft waar na twee maanden wat mankementjes aan waren. Na op de camping nog wat pannenkoeken gebakken te hebben en voor de tweede keer afscheid genomen te hebben van Daniela en Mario, twee zwitsers die met hun 4x4 bus weer op de terugweg waren van hun reis naar Iran, waren we om 22.00 bij de ferry. Hier moesten we eerst door de Jordanische douane en een stempeltje halen voor ons Carnet de Passage. Toen begon het wachten… Pas tegen 00.30 mochten we de ferry op, die een half uur later vertrok. Wat 3 uur zou duren bleek ruim 4,5 uur te duren, dus wij kwamen pas om 6 uur ’s morgens van de ferry . Toen moesten we nog vanalles regelen om Egypte binnen te komen. Naast een visum voor onszelf moet er ook betaald worden om met de auto het land in te komen. En je wordt verplicht een WA verzekering af te sluiten. Aangezien wij al een verzekering voor Afrika hadden afgesloten in Nederland gingen wij hier de discussie aan. Toch onzin om dubbel te verzekeren! Het gaat erom dat er uitbetaald wordt bij ongelukken… Nadat er 5 mannetjes aan te pas waren gekomen en de hoogste baas gebeld was kregen we te horen dat we echt een egyptische verzekering moesten afsluiten… Regels zijn regels, rechtvaardig of niet! Daarnaast moesten we nog een ticket kopen om in de woestijn te mogen rijden, of we dat nou van plan waren of niet. Geen discussie mogelijk! En we moesten Egyptische nummerplaten huren. Of een gedeelte van die betaling nou borg is of niet is ons niet helemaal duidelijk… In ieder geval passen ze qua kleur net zo mooi bij onze auto als onze Nederlandse kentekenplaten. Voor het bevestigen van deze nummerplaten moest natuurlijk ook betaald worden, evenals smeergeld om niet al te lang onze auto te onderzoeken… Toen alles uiteindelijk achter de rug was en we mochten vertrekken bleek de auto niet helemaal lekker te starten. Gelukkig kwamen we wel weg, want we hadden daar niet echt vrienden gemaakt…

In de Lonely Planet hadden we een leuke eco-camping gevonden een stuk ten noorden van Nuweiba (waar we met de ferry Egypte binnen kwamen), maar hoe leuk die ook was, we vonden 14 euro pp om in onze eigen tent daar te camperen toch wel erg veel geld (zeker voor Egyptische begrippen) en zijn dus naar een andere, veel goedkopere camping gegaan. Daar bleek al snel dat we geluk hadden gehad met starten aan de grens, want toen we de auto even een stukje wilden verplaatsen was er geen beweging meer in te krijgen… Nadat Joost een paar uur op onderzoek uit was gegaan hebben we weer een ‘mannetje’ uit Nuweiba over laten komen. Hij leek niet heel veel meer verstand te hebben van auto’s dan Joost en snapte voor geen meter hoe het door onszelf ingebouwde systeem met twee extra accus, een scheidingsrelais en massaschakelaar werkten. Uiteindelijk leek het allemaal weer te werken en konden wij na een koud pilsje om 00.30 eindelijk naar bed.

De volgende ochtend startte de auto echter weer niet (grrrr). Aangezien wij de enige gasten op de camping waren en de auto van de eigenaar op dat moment niet aanwezig was, werd de 12V-accu uit de aggregaat gehaald en daarmee als aanvulling op onze eigen vier accu’s met heel veel moeite de auto gestart. We zaten er (en vooral ik) op dat moment wel erg doorheen en zijn zonder stoppen doorgereden naar Dahab. Hier vonden we gelukkig erg snel een heeeeel betaalbare slaapplaats. Leve de waypoints van andere reizigers! Het was op deze plek niet mogelijk om in onze eigen daktent te slapen, maar we konden voor 9 euro per nacht wel een kamer krijgen met eigen sanitair en airco! Wat een luxe!

Inmiddels zijn we hier 2 dagen en hebben niet veel anders gedaan dan lezen, uit eten gaan, op terrasjes zitten en aan niet te veel denken. Of toch… Joost heeft vanmorgen een introductieduik gemaakt en vond het geweldig! Allemaal nog erg onder begeleiding, maar veel mooie vissen en koraal gezien bij het ‘Light-house’. De diepte in in plaats van de hoogte. Omgekeerd klimmen zeg maar. Wat hem betreft voor herhaling vatbaar…. Of ik dan met hem meega is nog maar de vraag. Op de één of andere manier vond ik snorkelen al heel erg spannend en was ik bang dat ik op open zee in paniek zou raken. Duiken leek me dus vooralsnog geen goed plan.

Morgen vertrekken we hier hopelijk weer. We hebben de auto niet meer geprobeerd, dus we keep our fingers crossed! En anders roepen we er weer een mannetje bij en moeten we verplicht nog een dagje relaxen! Hmmm… klinkt makkelijker dan het is… Ik had voor we in Dahab kwamen (mede door de slapeloze nacht, de grensovergang en de autoperikelen) een behoorlijke reisdip… Ik kan morgenochtend dus wel goed nieuws gebruiken…