De eerste dagen in Tanzania

Pffff… het is alweer anderhalve week geleden dat we voor het laatst geschreven hebben… Is er nou echt iets spannends gebeurd? Niet echt, maar we hebben toch wel het één en ander gedaan…
Vanuit onze camping in Tiwi (Kenia) hebben we nog een dagtripje naar Mombasa gemaakt. Met de auto op de ferry (voor 0,80 eurocent), vervolgens geparkeerd bij een grote supermarkt met bewaking, en toen met de “taxi” (een gemotoriseerde Tuk Tuk) naar Fort Jesus, een oud arabisch/Portugees/Engels fort en de grootste toeristische trekpleister van Mombasa. Op zich terecht, want het was een mooi groot fort, waarvan veel bewaard gebleven of gerestaureerd was. Buiten het fort werden we al meteen besprongen door gidsen, die natuurlijk de hoofdprijs vroegen (15 euro voor een rondleiding door het fort en de oude stad, in totaal 1,5 uur). Deze hebben we vriendelijk geweigerd. Mede omdat 1,5 uur wel erg kort is en we geen zin hadden om te haasten. Toen in het fort een jongen naar ons toe kwam en vertelde dat hij als geschiedenis-student gratis rondleidingen gaf, waren we blij verrast. Hij gaf een uitgebreide rondleiding, en nam ons daarna ook nog mee naar de oude stad. Hier kwamen we in straatjes waar we alleen nooit door hadden durven lopen. Wat een armoedige bedoeling was dat zeg! Smalle, vieze straatjes, en geen enkele andere toerist te bekennen. Niet echt een plek waar je je veilig voelt zonder local. Halverwege zijn we nog even een souvenirshop ingegaan waar ik de meest geweldige souvenir heb gekocht! Een houtsnijwerk uit één stuk van een baring! Compleet met barende vrouw, gespreide benen, half geboren kind en vroedvrouw! Ik heb toch maar weer bewezen dat ik best een klein beetje commercieel ben, want ik heb heel wat van de prijs af weten te kletsen! Helemaal voldaan liepen we dus verder. Onze gids begon een beetje haast te krijgen, en wist niet hoe snel hij ons een restaurant in moest krijgen. Het eindpunt van de rondleiding, zo bleek toen, met een rekening van 10 euro. Natuurlijk waren wij helemaal niet van plan geweest om hem met lege handen te laten vertrekken, een student die ons een prima rondleiding heeft gegeven mag je best sponsoren. (En een dagsalaris van 10 euro is al best hoog voor Keniaanse begrippen, laat staan voor een rondleiding van 2,5 uur). Wij vonden dus dat 4 euro een prima bedrag was. We hebben onze gids dus verteld dat we het er niet mee eens waren dat hij nu ineens toch geld wilde, terwijl hij eerder aangaf dit vrijwillig te doen. Dat hadden we dan toch fout begrepen, want hij deed alleen het fort vrijwillig. Maar hij had het ook niet nodig gevonden te vertellen dat hij wel (veel) geld wilde voor de rest van de rondleiding. In eerste instantie liep hij boos weg. Dat zat ons al niet lekker, maar toen hij op een beetje dreigende manier terug kwam en ons duidelijk maakte dat hij niet van plan was om te vertrekken voor we hem zouden betalen begon ons hart toch een beetje sneller te kloppen. Toch vonden we nog steeds dat we in ons recht stonden en gaven we hem de 4 euro die we eerder al hadden willen geven. Als iedereen mee doet met dit soort spelletjes is het einde natuurlijk zoek! Ook dit keer liep hij boos weg en kwam hij niet meer terug. Probleem was alleen dat het restaurant aan het einde van een doodlopend straatje was en we toch een klein beetje bang waren dat we opgewacht zouden worden door hem of zijn vriendjes. Gelukkig was dat niet het geval en vonden we snel een taxi om ons terug te brengen naar onze auto! Eind goed al goed, maar toch een beetje jammer dat voor de zoveelste keer ons vertrouwen beschaamd wordt! Is er dan echt niemand te vertrouwen, of zijn wij gewoon te naïef?

Gelukkig zijn we inmiddels alweer 1,5 week verder en hebben we weer vooral volop genoten! Van een grensovergang die vlekkeloos verliep, en van een paar dagen bij Peponi Beach Camp, een prachtige camping, super goedkoop en heeeeerlijk eten! Joost heeft voor nog geen vijf euro mega-garnalen met vis gegeten, waar we in Nederland nog niet over na zouden denken om die te bestellen! We zijn op een snorkeltripje gegaan met een dhow (mooie oude houten zeilboot) en hebben geluncht op een zandbank die alleen bij eb droog ligt, en na anderhalf uur weer heeeeel snel begon te verdwijnen! Een paar heerlijke dagen dus! Helaas plukken we er een week later nog steeds de vruchten (of eigenlijk de vellen) van, want we waren allebei ongelofelijk verbrand!

Na Peponi Beach Camp zijn we in één ruk doorgereden naar Dar es Salaam. Dat was verder dan we verwacht hadden, maar we zijn toch doorgereden omdat we graag op vrijdagmiddag bij Roland en Annemieke wilden zijn. Zij wonen in Eindhoven bij ons om de hoek, maar zijn het grootste deel van het jaar in Tanzania voor werk, en moesten op doordeweekse dagen gewoon werken. Ook daar was het weer echt genieten! Zeker toen ze ons meenamen naar een luxe villa aan het strand net buiten Dar es Salaam, een overnachting die Roland kado had gekregen van een zakelijk contact. Een prachtige villa, met twee gigantische slaapkamers (waarvan één met warme buitendouche), en een veranda met uitzicht over zee. De askari (bewaker) kwam ’s avonds voor ons de bbq aanmaken en plaatste her en der olielampjes, terwijl de werkster de bedden opmaakte, zorgde dat het schoon bleef en regelmatig de afwas deed. Het was zo relaxed, en we hadden nog helemaal geen zin om het drukke Dar es Salaam weer in te rijden, maar we vonden 200 dollar per nacht toch net iets te veel om nog een nachtje extra te boeken, en toen we vroegen of we op het strand mochten kamperen kregen we al snel een extra gratis nachtje in de villa aangeboden. Geweldig dus! We hebben heerlijk bij kunnen kletsen en zijn weer helemaal op de hoogte van het laatste nieuws! In Dar hebben we ook nog even rondgekeken in het (voor Afrikaanse begrippen toch best wel luxe) ziekenhuis waar Annemieke werkt en heeft Roland ons mee op sjouw genomen om het één en ander aan de auto te fixen. Er moest even een mannetje kijken naar het probleem met lucht in de brandstofleiding, en de bull-bar die een paar dagen daarvoor gedeeltelijk losgekomen was van de bumper moest gelast worden. Dat laatste hebben we gecombineerd met een lunch met Tanzaniaanse vrienden van Roland. Joindre l’utile à l’agréable (oftewel het nuttige met het aangename verenigen)!

Inmiddels hebben we alweer afscheid genomen van Roland en Annemieke, en zijn we naar Mikumi National Park geweest. Er loopt één hoofdweg door het park waar je niet voor hoeft te betalen. Tijdens die 30 kilometer over de hoofdweg hadden we al meer wild gezien dan in Tsavo (Kenia), dus dat beloofde veel goeds. Toen we de volgende dag het park inreden werden we ook niet teleurgesteld. We hebben niet zoveel (en vooral niet zulke grote groepen) gezien als vorig jaar in de Masai Mara, maar het is een prachtig park, met veel verschillende beesten en mooie afwisselende natuur! Onze auto heeft een beetje teveel natuur gezien, want we waren op een gegeven moment de (toch al avontuurlijke) weg kwijt en waren dus dwars door de bush aan het rijden. Binnen in de auto (met de raampjes op een kiertje vanwege de warmte) werd het al snel een oerwoud, en ook het gaas dat we (gelukkig) voor de radiateur hadden aangebracht was bijna niet meer zichtbaar… Helaas hebben we geen luipaard gezien (dus nog steeds geen Big Five!) en ook de leeuwen lieten het afweten . En ondanks de moeite die het mannetje in Dar es Salaam voor ons gedaan had sloeg de auto midden in het park toch nog twee keer af door lucht in de leidingen… Vandaag dus weer een ander mannetje erbij gehaald die het weer op een andere plek in de auto gezocht heeft, dus we hebben weer hoop dat dit wel de voltreffer is!

Momenteel zijn we op weg naar het volgende National Park: Ruaha. We hebben even een tussenstop gemaakt bij Baobab Camp, midden in een prachtige vallei vol Baobab bomen. Aan de Ruaha Rivier, waar volgens de eigenaar ’s avonds de dieren (vanaf de andere kant) komen drinken. We laten ons hier vanavond lekker verwennen met een diner. We hebben eerst een rondleiding gehad door zijn eigen kruidentuintje, waar hij (in dit klimaat!!!) naast pepertjes ook basilicum, koreander, peterselie, citroengras en vele andere kruiden heeft staan en gebruikt voor het diner. Verse kruiden kun je hier echt nergens krijgen, dus we hebben er erg veel zin in!