Eten in Afrika

Eigenlijk is het heel simpel en overal hetzelfde: groente en fruit koop je bij kraampjes langs de kant van de weg. Brood is lastiger. Maar ook dat is met enig zoeken meestal wel te vinden in één van de kleine winkeltjes die de meeste dorpjes rijk zijn. Ook dingen als afwasmiddel, olie, etc. zijn daar doorgaans wel te krijgen. Voor de rest van de boodschappen ben je als overlander aanwezen op de supermarkten. En die vind je eingelijk alleen in de grote steden. Alhoewel het er op lijkt dat Malawi wat dat betreft toch net even anders is dan bijvoorbeeld Tanzania. In Karonga, de eerste plaats die we tegenkwamen nadat we eergisteren bij Songwe de grens over gingen troffen we al meteen meerdere supermarkten aan. Helaas niet zo groot en ruim gesorteerd als bijvoorbeeld de Nakumatt of Tuskys in Kenia, maar we vonden er wel blikjes mexicaanse saus met gepelde tomaat, ui, knoflook en groene pepers. De afgelopen twee dagen hebben we dus heerlijk chili sin carne gegeten. Inderdaad, zonder vlees dus. Want het vlees dat we in de winkeltjes langs de kant van de weg zien hangen trekt ons niet zo. Vlees of vis eten we dus eigenlijk alleen als we niet zelf koken en uit eten gaan. En dat doen we deze keer met enige regelmaat ;-)

Naarmate we zuidelijk komen lijkt het culinair steeds interessanter en gevarieerder te worden. Maar misschien komt dat ook wel omdat we meer en meer door westerlingen gerunde campings aantreffen. En die koken toch anders dan de Afrikanen zelf. Die lijken al snel tevreden te zijn met beef stew of een stuk redelijk vet en taai vlees. gestoofde kool en rijst of ugali (of zoals het hier in Malawi genoemd wordt nsima): ingedikte pap van maismail gekookt in water). Nee, dan spreekt de menukaart van de campings ons over het algemeen meer aan. De enorme garnalen bij Peponi Beach Camp waren heerlijk. De super malse kip spiezen bij Baobab Camp, subtiel gekruid met zelf zelfgekweekte pepertjes, zo mogelijk nog beter. We zijn benieuwd wat we vanavond voorgeschoteld krijgen. Evenals bij Baobab heeft ook de camping waar we momenteel verblijven, Lukwe Eco Camp bij het dorpje Livingstonia in Malawi, namelijk een eigen groentetuin. En wat voor één: bananen, ananas, aubergine, verschillende soorten sla, munt, peterselie, lemongrass, koffie, lenteui… je kunt het zo gek niet bedenken of het staat er.
En niet alleen daarom is dit een mooie plek trouwens. Gerund door een gezellige Belgische eigenaar. Ruim opgezet, een eigen veranda bij de auto. schone en prima verzorgde compost toiletten (“na gebruik graag een schepje as en een schepje zand in het gat gooien”) waarbij je al zittend uitkijkt over de bosrijke camping, een heerlijk warme houtgestookte douche en een gezellig terras met een prachtig uitzicht. Livingstonia ligt namelijk ruim 800 meter hoger dan Lake Malawi. De weg omhoog was zondermeer avontuurlijk te noemen: over zand en losse stenen, en alleen in de steilste haarspelbochten een stukje beton, zo’n 12 km stapvoets in de eerste versnelling langzaam omhoog. Gelukkig lijkt het er op dat de problemen met de afslaande motor inmiddels echt verholpen zijn. Je moet er toch niet aandenken dat de motor hier, net als in Mombassa en Dar en Salaam, afslaat!

Vanmorgen hebben we het lekker rustig aangedaan. Ontbeten met wentelteefjes (typisch genoeg ‘French toast’ genoemd door de Engelsen, maar ‘pain perdu’ (= verloren brood) door de Fransen. En dan noemen de Vlamingen het ‘gewonnen brood’?!) en nu met de plaatselijke campingkat op schoot en een kop koffie op tafel op de veranda achter de laptop. Vanmiddag wandelen we waarschijnlijk via de Manchewe waterval naar het dorpje Livingstonia. We zijn benieuwd naar de sfeer van dit missiedorpje. En bovendien is ons brood op en zullen we dus weer boodschappen moeten doen.