Prachtig Kenia

(4 augustus, Joost, Sagana)
Waar waren we? O ja, Nairobi. Niet echt een boeiende stad, tenzij je shopping mall’s en verkeerschaos houdt. Dus laat ik maar snel over andere dingen vertellen. Over onze zoektocht naar de Big Five in Masai Mara National Park bijvoorbeeld. Met ´slechts´ de olifant, de buffel en de leeuw zijn we helaas maar tot drie gekomen. Ook hebben we het hoogtepunt van de grote trek – grote kuddels wildebeests (gnoes) en zebra’s die de Mara rivier, waar krokodillen al liggen te wachten, oversteken op weg naar de Serengeti – helaas gemist. Maar daar tegenover staat dat we wel dat heerlijk koffie hebben zitten drinken op het dak van de auto met een kudde olifanten helemaal voor ons alleen. En we hebben gezien hoe een leeuwin succesvol een wildebeest (gnoe) greep. Dat was ’s morgens vroeg op slechts een paar honderd meter van onze kampeerplek vandaan! Een mooie start van onze tweede dag in het park dus. Maar tegelijkertijd ook wel een beetje eng om te beseffen dat onze kampeerplek niet omheind was. Voor hetzelfde geld hadden we het beest daar tegen kunnen komen… Niet te lang over nadenken! En gewoon vertrouwen hebben in de bewakers, ook al hadden we het idee dat die in de auto lagen te slapen. En als je zelf niet betaalt voor de kampeerplek, niet voor de bewakers, anderhalve dag in het park blijft voor de prijs van 24 uur en dan ook nog eens voor één persoon studentenkorting lospeutert mag je bovendien ook niet klagen natuurlijk ;-). Alles bij elkaar is de door ons betaalde 100 dollar natuurlijk nog steeds een hoop geld. Maar toen we na anderhalve dag rondrijden, rondkijken en heel veel plaatjes schieten van o.a. zebra’s, zwijnen, gazelles, impala’s, topi’s, giraffen, bavianen, heel veel zebra’s en wildebeests (gnoes), krokodillen, nijlpaarden en die ene leeuwin, het park verlieten constateerden we dat het dit zeker waard was. Dat we het luipaard en de neushoorn gemist hebben nemen we dat graag op de koop toe. We zijn benieuwd naar andere nationale parken. Vooral Hell’s Gate Park kijken we naar uit, ondanks de naam. In dat park mag je namelijk ook vrij rondlopen en fietsen.

Halverwege ons bezoek aan de Masai Mara ontdekten we dat een van de stabilisatoren bij de voorwielophanging afgebroken was. Omdat provisorische reparaties met ijzerdraad en een spanbandje onvoldoende bestand bleken tegen het Keniaanse wegdek zijn we terug in Nairobi maar op zoek gegaan naar een nieuw onderdeel. Konden we meteen nieuwe rubbers voor de schokbrekers halen. Wat we dachten dan een kort karweitje zou worden, bleek uiteindelijk een hele opgave te zijn, en eindigde bij de Toyota Dealer. Daar hadden ze gelukkig (bijna) alles op voorraad, maar hadden ze alles bij elkaar wel twee uur nodig om de spulletjes bij elkaar te zoeken!? Pole pole (vrij vertaald: rustig aan) zullen we maar zeggen.

Hoe anders was het bij de bladverenfabriek die we een dag eerder bezochten. Voor een voor Nederlandse begrippen verbazingwekkend laag bedrag hebben we de achtervering hier met drie bladen laten versterken (in totaal nu 12 veren aan iedere kant!), waarbij de bestaande veren opnieuw gebogen zijn. De auto leunt hierdoor aan de achterkant niet meer zo ver naar achteren als voorheen, en veert bij diepe kuilen minder ver door. Geen overbodige luxe op het doorgaans vrij beroerde Keniaanse wegdek.
De fabriek wordt geleid door een Indiër, of eigelijk een 4e generatie Keniaan met Indische voorouders. Hij kwam even langslopen toen we er net waren en verwees ons naar boven voor koffie of iets fris.Terwijl de monteurs bezig waren met de auto togen wij met onze laptop naar
‘de kantine’. Die er natuurlijk helemaal niet was, want we werden wel heel raar aangekeken door de mensen die we tegenkwamen en aan wie we vroegen waar we koffie konden drinken. Uiteindelijk bleek de direkteur dus zijn kantoortje daar te hebben en hadden we de uitnodiging om bij hem op zijn kantoor een kop koffie te komen drinken niet helemaal goed begrepen ;-). Uiteindelijk hebben we met hem anderhalf uur koffie gedronken en een erg geanimeerd gesprek gehad.
Eerder hadden we al gemerkt dat er in Nairobi erg veel Indiërs rondlopen en dat deze doorgaans goed weten waar ze mee bezig zijn en kwaliteit leveren. Ook nu waren we weer erg tevreden.

Gisteren zijn we dus in een met extra bladveren versterkte auto vol boodschappen en schone was noordwaards gereden. Op naar Savage Camp, een kilometer of wat ten zuiden van Sagana. Hier lig ik nu op een kleedje in de zon aan de oever van de Tana River. Een paar uur geleden zater we nog op dit water. Na een tip van Isik hadden we hier een dagje raften geboekt. Hoogtepunt was een aaneenschakeling van enkele stroomversnellingen met een totaal verval van acht meter. Geweldig, maar na onze eerdere ervaringen op de baan van Dutch Water Dreams in Zoetermeer had het van ons best nog iets heftiger mogen zijn, had er best nog zo’n passge in mogen zitten. Volgend jaar dan toch maar naar Uganda? Wie weet!